W wyroku z 12 października 2022 r. (sygn. akt II FSK 334/20) Naczelny Sąd Administracyjny stanął po stronie Fiskusa i uznał, że finansowanie transportu pracownika oddelegowanego na część etatu stanowi dla tego pracownika przychód podlegający opodatkowaniu.

W opinii Sądu, sfinansowanie takiego transportu leży przede wszystkim w interesie pracownika oddelegowanego, z uwagi na fakt, iż unika on w ten sposób wydatków, które musiałby ponieść sam, gdyby zdecydował się na taką umowę o pracę, którą świadczyłby poza granicami kraju.

Niestety wzmiankowany wyrok znajduje oparcie także w innych orzeczenia NSA – tytułem przykładu można przywołać chociażby orzeczenia z: 8 kwietnia 2022 (sygn. akt II FSK 1841/19), 16 stycznia 2020 r. (sygn. akt II FSK 285/18), czy też 10 maja 2022 r. (sygn. akt II FSK 2276/19); potwierdzają one tezę, że świadczenia pracodawcy poniesione na rzecz pracownika oddelegowanego do wykonywania pracy za granicą, w postaci dojazdów i zakwaterowania, stanowią przychód tego pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń z  stosunku pracy.

Co istotne, w wyrokach przywołanych powyżej odniesiono się także do przesłanek warunkujących uznanie ww. świadczeń za przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 uPIT, wskazanych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13). Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego dobrowolne przyjęcie od pracodawcy nieodpłatnego transportu leży w interesie pracownika oddelegowanego, gdyż uzyskuje on w ten sposób wymierną korzyść (przysporzenie majątkowe) w postaci uniknięcia kosztów, które musiałby ponieść, skoro zdecydował się na wynikające z umowy o pracę zagraniczne miejsce świadczenia pracy. Dlatego też wydatki ponoszone przez pracodawcę na zapewnienie transportu pracownikom do miejsca wykonywania przez nich pracy, z wyłączeniem podróży służbowej, będą stanowić dla nich podlegający opodatkowaniu przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 uPIT, co w konsekwencji implikuje po stronie pracodawcy obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy (stosownie do art. 32 uPIT).

Powyższa wykładnia odnosząca się do tez przełomowego wyroku Trybunału Konstytucyjnego winna być przyczynkiem do ponownego przeanalizowania podejścia do kwestii związanych z powstaniem przychodu po stronie pracownika, co z kolei wpływa na obowiązki pracodawcy występującego w roli płatnika.